هنرهای رزمی شرق
هنرهای رزمی برای دفاع توسط سربازانی که در میدان های نبرد در زمانهای قدیم جنگ میکردند توسعه و گسترش یافت این نوع فنون هنرهای رزمی واقعی و غیر قابل پیش بینی و فوق العاده خطرناک طراحی گردیده شده بود تاریخ تکامل این این فنون به هزاران سال پیش برمی گردد بهای تکامل این فنون جانهای بسیاری از اشخاص در میدانهای نبرد بوده و کسانی که جان سالم بدر میبردند روشهای حمله ای و تدافعی خود را در اختیار دیگران قرار میدادند. با قرار گرفتن جاده ابریشم که پل ارتباطی کاروانهای تجاری بین خاور دور ( چین ) و اروپا (روم ) بود و نیاز این کاروانها به نگهبانان شجاع و از جان گذشته باعث پیشرفت چشمگیر در هنرهای رزمی و جنگاوری گردید و این افراد با گرفتن مبلغی پول به محافظت از کاروانها می پرداختند کم کم مدرسه های جنگاوری و پرورش محافظ کاروان ایجاد گشت که هدف انها شناخت و پرورش استعدادهای افراد در مکانهای متفاوت بود این مدارس با هماهنگی اشراف و طبقات ثروتمند اداره مشد و در زمانهای خاص با اجرای مسابقات گلادیاتوری افراد لایق را به عنوان محافظ و جنگاور انتخاب می کردند .

استاد علی برقی کار دارای شالبند مشکی و دان 4 از سبک هوب گار و نن شائولین از سال 1361 هنرهای رزمی شرقی را با سبک چوانفا شروع و در ادامه سبکهای وینگ چان، شائولین چوان و نن شائولین و کلیه سلاح های هنرهای رزمی شائولین را طی سالهای متمادی تمرین نمود و حدود 60 مربی رزمی کار در قسمت آقایان و 9 مربی بانو به جامعه رزمی تقدیم کرد و قریب به 120 نفر کمک مربی شالبند مشکی به بالا به جامعه رزمی ایران ارائه نمود. و هم اکنون مسئول سبک منطقه 2 کشور در نن شائولین چوان می باشد.